Иҷлосияи XVI Шӯрои ОлииҶумҳурии Тоҷикистон имкон фароҳам овард, ки сулҳу субот дар кишвар барқарор гардад. Пас аз ин оламиён донистанд, ки миллати тоҷик анъанаҳои таърихии худро ҳамеша ҳифз мекунанд.

 Оғози солҳои 90 - уми асри гузашта соки- нони кишвар вазниниҳои зиёдеро аз cap гуза- ронданд. Дар нобасомониҳо нафарони зиёде ба ҳалокат расиданд. Қисме аз шаҳру ноҳияҳо, деҳаҳо, муассисаву коргоҳҳо талаву тороҷ гардиданд. Сохтори фалаҷшудаи ҳукуматӣ аз ухдаи идоракунии давлат баромада натавонист. Ба арсаи сиёсат қадам гузоштани як гурӯҳи мансабхоҳон боиси парокандагии миллат ва нооромии ҷомеа гардид.           Барои ишғоли вазифаҳо талошу кашмакашиҳо давом ёфта, оташи низоъ аланга зад.       

   Созмонҳои навташкил ба сиёсат часпида, ҷомеаро ноором сохтанд. Майдоннишиниҳо, гаравгонгириҳо ба ҳодисаи муқаррарӣ табдил ёфтанд.

  То оғози Иҷлосияи XVI Шӯрои Олии ҷумҳурӣ дар шаҳри бостонии Хуҷанд фишору зӯроварӣ ба вакилон онҳоро ба ташвиш оварда, дар бораи ба кадом тараф майл намудан андеша мекарданд. Муваффақияти калони вакилон дар он буд, ки онҳо ба тарафдории Раиси Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон якдилона раъй доданд. Хушоянд аст, ки Сарвари ҷавони давлат боварии вакилон ва сокинони кишварро сазовор шуд.

   Дар солномаи таърихи Тоҷикистон 27 - уми июни соли 1997 бо ҳарфҳои заррин сабт ёфт. Дар хамин рӯз дар шаҳри Москва ҳуҷҷати муҳиму тақдирсоз, Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣдар Тоҷикистон ба имзо расида, бо ҳамин сулҳ дар сарзамини тоҷикон аз нав барқарору пойдор гашт.

    Зиёда аз 1 миллион гурезаҳо ва фирориён ба Ватан баргашта, ба корҳои ободонӣва бунёдкорӣмашғул шуда, дар мухлати кӯтоҳ хонаҳои харобгаштаро обод карданд.

    Ба шарофати Эмомалӣ Раҳмон ба хонадони тоҷик сулҳи деринтизор омад, харобаҳои ҷанг барқароршуданд. Сулҳу вахдат пойдор гашт. Бесабаб нагуфтаанд, ки вахдат қудрату тавоноии мардум аст. Сулҳи комил ва ваҳдати устувори миллӣ беҳтарин дастоварди мардум маҳсуб меёбад.

Фахр аз он дорем, ки бо шарофати сарварии оқилона ва дурандешонаи Пешвоимиллат Тоҷикистон имрӯз узви комилҳуқуқи созмонҳои байналмилалист.

Тоҷикон аз Роҳбари бузург ва Пешвои хирадманди худ  Эмомалӣ Раҳмон бо камоли мамнуният ифтихор доранд. Президенти Тоҷикистон ифтихори миллати тоҷик буда, баҳри сарсабзӣ ва шукуфоии диёр хизматҳои арзишманде кардааст.

    Имрӯз ҷаҳониён таҷрибаи нодири сулҳи тоҷиконро, ки бо ҷахду талошҳои Эмомалӣ Раҳмон ба даст омадааст, ҳамчун мактаби таҷрибаи беназир меомӯзанд.

    Тоҷикистон сарвари оқилу хирадманде дорад, ки давлату миллатро дар ҷаҳон номвар гардондааст. Вахдати миллӣ яке аз омилҳои муҳимтарини ҳастии миллат, ватандорӣ ва давлатдории соҳибистиқлолии тоҷикон мебошад. Имрӯз дар фазой кишвар сулҳу салоҳ, оромию осоиштагӣҳукмфармост. Мардум аз Ватаниободу зебои хеш ва Сарвари барӯманду    хирадманд, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон ифтихорманданд.

Раҳимҷон РАҶАБОВ,

прокурори раёсати муносибатҳои

байналмилалии Прокуратураи

генералии Тоҷикистон,

мушовири адлияи дараҷаи 1

Маркази матбуоти

Прокуратураи генералӣ    

    Миллатҳои мутамаддин ва пешрафта ҳамеша бо андешаи фарҳанги сулҳ гуфтугӯ анҷом медиҳанд, ки он баландтарин арзиши маънавии умумибашарӣ буда, бунёди онро хиради инсонӣ ташкил медиҳад. Дар фарҳанги сулҳ аз замоне, ки инсоният худро шинохт ҳамеша осоиш ва оромӣ ташвиқ шуда, зӯроварию харобкорӣ ва куштори инсон аз тарафи инсон доимо маҳкум  гардидааст.

   Паймудани роҳи душвор ва пур аз нишебу фарози сулҳу ваҳат дар Тоҷикистон кори осон ва сода набуд. Зеро доираҳои муайяни сиёсӣ ва гуруҳҳои бадхоҳи миллат бо ҳар роҳу восита мехостанд аз бесарусомониҳои Тоҷикистон манфиат бардоранд. Пешвои миллат, Асосгузори сулҳу Ваҳати миллӣ, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Ҷаноби Олӣ муҳтарам, Эмомалӣ Раҳмон мардона, бо иродаи матини сиёсӣ ва сарбаландона аз обу оташ гузашта, якҷо бо миллати хеш ин роҳи мақсудро паймуд. Аз он рӯзи таърихӣ ҳамакнун 23 сол сипарӣ мешавад. солҳо мегузаранд, зиндагӣ ба маҷрои тозатаре ворид мешавад, аммо нақши сарнавиштсози ин рӯз, рисолати таърихии он арзиши бештаре касб мекунад.

  Мардуми шарафманди Тоҷикистон ҳамасола рӯзи 27 июнро ҳамчун рӯзи Ваҳат бо арзи шукргузорӣ аз фазои ороми Ватан ҷашн мегиранд. Рӯзи ваҳатро аз муҳимтарин дастовардҳои истиқлолияти кишвар метавон ҳисоб кард ва дар қатори дигар санаҳои таърихии миллати мо барои ҳар фарди тоҷикистонӣ муқаддас аст. Ин рӯз дар шумори беҳтарин рӯзҳои босаодати миллати мост. Зеро баъдиин рӯз мо эҳсос кардем, ки кишвар ва миллати мо аз нестӣ раҳоӣ меёбад. Шарораи умеде дар дили ҳамагон фурӯзон мегашт ва муҳаббату ҳамдигарфаҳмӣ ҷойи душманиву тафриқаафканиро мегирифт. Бинобар ин, ҳар фарди бедордилу ватандӯст, ки обу хоки Ватани аҷдодӣ - Тоҷикистон барояш азиз аст, бояд сулҳу оромӣ ва ваҳату ягонагиро чун гавҳараки чашми хеш ҳифз намояд ва барои таҳкими бештари он талош варзад, то насли ҷавони давронсози мо бо осоиш ва хотири ҷамъ дар он зиндагӣ ва кор кунанд.

  Вазъи ороми сиёсӣ боиси рушди иқтисодиву иҷтимоӣ ва фарҳангии ҳар кишвар мегардад, ки ин ҳақиқати бебаҳс аст. Тоҷикистон низ аз масири нооромӣ берун рафт ва ба роҳи бунёдкориву созандагӣ қадам гузошт. Паёмади сулҳу Ваҳат дар Тоҷикистон ин буд, ки барои таҳия ва қабули қонунҳо оид ба демократикунонии ҷомеа, ҳимояи ҳуқуқу озодиҳои инсон ва шаҳрванд, кафолати ҳуқуқи иҷтимоӣ, аз ҷумла ҳуқуқ ба таҳсил, эҷод, озодии виҷдон, ҳифзи саломатӣ, таъминоти иҷтимоӣ, моликият, ташкил ва пойдории оила, ҳуқуқ ба меҳнат, манзил, истироҳат ва ғайра шароити мусоид ба вуҷуд омад. Созмонҳои сиёсӣ, ҷамъиятӣ, фарҳангӣ, динӣ ва воситаҳои ахбори омма озодона ба фаъолият оғоз карда, давлату Ҳукумати Тоҷикистон барои ташаккули ҷомеаи шаҳрвандӣ мусоидат намуданд.

Ҳоло Ҳукумати Тоҷикистон бо сарварии Президенти кишвар тамоми қувваҳои солими ватанро ба хотири сулҳу ваҳат, таъмини амният ва ризоияти ҷомеа дар атрофии худ муттаҳид сохта, мушкилоти иқтисодиву иҷтимоии мавҷудбударо давра ба давра бо барномарезиҳои мушаххас ҳаллу фасл менамоянд.

    Шояд  23 сол пеш аз ин касе тасаввур карда наметавонист, ки роҳҳои минтақаҳои кӯҳистонии Тоҷикистон аз ҳолати мавсимӣ ба доимоамалкунанда мубаддал мегарданд. Дар тӯли таърих роҳҳо на танҳо рисолати тиҷоратӣ ва сиёсӣ доштанд, балки робитаи фарҳангии инсонҳоро низ таъмин мекарданд. Бо дар назардошти ин рисолати роҳҳо роҳбарияти олии кишвар тамоми кӯшиши хешро ба он равона кард, ки пойтахтро бо тамоми манотиқи кишвар бипайвандонанд, ки бешак ин амал на танҳо аҳамияти сиёсӣ, инчунин ахлоқӣ, маънавӣ ва фарҳангӣ низ дорад.

    Паёмади дигари сулҳу Ваҳат дар кишвар ин рушди соҳаи маориф, фарҳанг ва фароҳам овардани шароити зиндагии арзанда барои тамоми қишрҳои ҷомеа мебошад. Ба ҳамагон маълум буд, ки дар замони нооромиҳо дар Тоҷикистон мактабу маориф дар чи ҳоле қарор доштанд. Бо фаро расидани фазои сулҳу Ваҳат Президенти кишвар барои аз вазъи ногувор раҳоӣ додани мактабу маориф тамоми талошҳои худро ба харҷ дод, зеро медонист, ки дар сарзамине, ки илму дониш нест, дар он ҷо ҷаҳолат ва ақибмондагӣ ҳукмронӣ мекунад. Ҳоло дар гӯшаҳои дурдасти Тоҷикистон мактабҳои ҷавобгӯ ба талаботи замон сохта шудаанд ва мешаванд.

    Ба шарофати сулҳу Ваҳат имрӯзҳо Тоҷикистон узви тамоми ташкилотҳои бонуфузи ҷаҳон гашта, дар татбиқи барномаҳои созмонҳову иттиҳодияҳои байналмилалӣ бо дарназардошти манфиатҳои милливу давлатӣ ширкат менамояд. Ба ин сабаб ҷомеаи ҷаҳонӣ ба ояндаи Тоҷикистон хушбин буда, бо боварӣ муносибат карда, дар баланд бардоштани иқтисодиёти кишварамон саҳмгузорӣ мекунанд.

    Дар солҳои охир падидаи экстремизм ва бунёдгароии мазҳабӣ ҷаҳонро ба даҳшат овардааст. Ин падидаи номатлуб ба мисли ҷинояткории муташаккил ба ягон миллат ва дин робитае надорад ва онҳо бархоста аз андешаҳои зиддибашарӣ ва зиддидинии гурӯҳҳои худкома ва дур аз маърифати инсонӣ мебошанд. Тоҷикистон, ки аз гирдоби балои экстремизм ва оташи бунёдгароии мазҳабӣ бо хиради азалии миллат ва роҳнамоии пешвои худ раҳоидааст, дар таҳкими бештари сулҳу Ваҳат фарзандони далеру фарзонааш талошҳо ба харҷ медиҳанд.

  Дар фазои Ваҳат замони эҳёи давлатдории миллӣ, созандагӣ ва рушди Ватани азизамон идома дорад ва аз ин даврони босаодат, ки ҳазор сол баъд аз Сомониён насиби миллати тоҷик гардидааст, бояд қадру шукргузорӣ кард.

Дар ҳақикат ҷои ифтихор ва шукргузорист, ки Ватани соҳибистиқлоли мо-Ҷумҳурии Тоҷикистон бо замони навин ва ҷомеаи пешрафтаи дунё ҳамқадам гардида, ҳам аз лиҳозу тамаддуну сиёсат, иҷтимоиёту иқтисодиёт ва фарҳангии комил пайдо намуда истодааст.

Прокурори шуъбаи назорати

иҷрои қонунгузории андози

Прокуратураи генералии

Ҷумҳурии Тоҷикистон

Абдураҳмон Халилов

Маркази матбуоти

Прокуратураи генералӣ    

    Бо гузашти 23 сол аз имзои Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ дар Тоҷикистон, ки ҷомеаи моро ба қаламрави саодат ворид кард, аҳамияти ин санад ва ин тавофуқи таърихӣ дар ҳаёти мардуми тоҷик бештар мегардад. Созиши ба  даст  омада,  ки  таҳти  раҳнамоии  хирадмандонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон роҳи моро ба татбиқи ҳадафҳои олӣ ҳамвор кард, дар таърихи давлатдории навинамон бо ҳарфҳои заррин сабт гардидааст.

  Мардуми сарбаланди тоҷик ҳар сол 27 июнро ҳамчун Рӯзи Ваҳдати миллӣ дар фазои озоду осудаи Ватан ҷашн гирифта, ҳамзамон, ёдовар аз он мешаванд, ки Тоҷикистони соҳибистиқлол дар оғози Истиқлолияти давлатӣ бар асари ҷанги шаҳрвандӣ талафоти ҷуброннопазири ҷонӣ ва зиёни калони молӣ дида, дучори буҳрони шадиди иқтисодию иҷтимоӣ шуда буд. Ҳарчанд баъд аз Иҷлосияи таърихии шонздаҳуми Шӯрои Олӣ, ки Сарвари неруманду шахсияти барҷаста дар симои Эмомалӣ Раҳмонро сари кор оварда, вазъи ноороми кишвар рӯ ба эътидол ва аркони фалаҷшудаи давлатдорӣ барқарор шуд, вале кишвари мо асосан баъд аз истиқрори сулҳу ваҳдати миллӣ вориди марҳилаи рушд гардид.

      Аз файзи сулҳу ваҳдати миллӣ таҳти роҳбарии оқилонаву хирадмандонаи Пешвои муаззами миллат Тоҷикистон марҳила ба марҳила пеш рафта, дар сатҳи байналмилалӣ низ ҳамчун кишвари ташаббускор вориди саҳнаи сиёсат шуд. Ҳоло ифтихори мо аз он аст, ки Ҷумҳурии Тоҷикистон дар доираи густариши ҳамкориҳои гуногунҷанба бо мамолики ҷаҳон ва созмонҳои зиёди байналмилаливу минтақавӣ иқдомотеро амалӣ месозад, ки на танҳо ба нафъи як давлат ва ё митнақа, балки тамоми мардуми сайёра хидмат мекунанд. Ҳар як ҳамватани мо дар дохил ва хориҷи мамлакат барои исботи ин ҳарфҳо мисолҳои равшанеро дар даст дорад. Аз ҷумлаи чунин мисолҳо пазироии гарми ҷомеаи ҷаҳонӣ аз ташаббусҳои байналмилалии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон марбут ба ҳалли масоили вобаста ба об дар ҷаҳон, тақвияти мубориза бо терроризму экстремизм, гардиши ғайриқонунии маводи мухаддир мебошад. 

      Сарвари маҳбуби тоҷикон дар баробари эҷоди равобити густардаву ҳасанаи Тоҷикистон бо мамолики олам таҷрибаи сулҳофариеро пешниҳод карданд, ки мавриди омӯзиш қарор гирифта, дар сатҳи СММ барои ҳалли низоъҳои дохилӣ ҳамчун дастури кор тавсия мешавад. 

      Мақомоти прокуратура, ки ташаккули он ҳамчун ниҳоди мустақили давлатӣ ба таърихи давлатдори навин иртибот мегирад, таҳти роҳнамоии Президенти мамлакат дар таҳкими сулҳу субот, ҳифзи манфиатҳои миллӣ, таъмини волоияти қонун ва тартиботи ҳуқуқӣ саҳми намоён дорад. Омӯзиши воқеаҳои гузаштаи таърих дар замони Истиқлолияти давлатӣ нишон медиҳад, ки кормандони прокуратура дар душвортарин лаҳзаҳо садоқати худро ба Ватан, Сарвари давлат, арзишҳои миллӣ ва рисолати конститутсионии худ собит намуда, алайҳи ҷинояткорӣ мубориза бурданд. Дар шароити имрӯза низ кормандони мақомот бо мақсади ҳифзи арзишҳои Истиқлолияти давлатӣ, таҳкими пояҳои ваҳдати миллӣ, мубориза бо ҷинояткорӣ, бахусус, ҷиноятҳои вобаста ба терроризму ифротгароиро тақвият бахшида, сиёсати созанда ва инсонпарваронаи Пешвои муаззами миллатро дар амал татбиқ месозанд. Зеро аз баракати ҳидояту раҳнамоиҳои роҳбарияти олии кишвар дар ҳифзи ваҳдати миллӣ давлати соҳибистиқлоли мо сол ба сол ба фатҳи қуллаҳои нави рушд даст ёфта, оромонҳои миллӣ дар амал пиёда мешаванд.

  Дар ин замина ва бо назардошти вазъи мураккаби ҷаҳони муосир моро зарур аст, ки бо камоли сарфарозӣ дастуру ташаббусҳои Пешвои миллатро истиқбол ва дар татбиқи ҳадафҳои олии ояндасози давлату Ҳукумати мамлакат иқдомоти бештар ба харҷ диҳем.

Амон АБДУРАҲМОНЗОДА, сардори шуъбаи таъминоти ҳуқуқи мониторинги 

қонунгузорӣ ва маркази матбуоти Прокуратураи генералӣ, 

Фаромаз РАҶАБЗОД,мутахассиси Прокуратураи генералӣ

Маркази матбуоти

Прокуратураи генералӣ    

Истикдолият ҳамчундастоварди муқаддастарин оғози тағироту дигаргуниҳои сарнавиштсози ҳаёти сиёсиву иқтисодӣ ва иҷтимоию фарҳангӣ дар таърихи муосири мамлакатамон тавонист муҳити соҳибихтиёрӣ ва мустақилиятро ташаккул дода, барои тадбиқи ҳадафҳои стратегии рушди миллӣ ва шукуфоии Ватанамон шароиту имкониятҳои мусоид фароҳам оварад. 

  Аз баракати соҳибистиклолӣ ва сарварии хирадмандонаи Пешвои миллат аст, ки дар давоми 28- соли истикдол мардуми шарафманди Тоникистон ба муваффақияту дастовардҳои назаррас соҳиб гардида, бо ин васила дар арсаи бай- налмилалӣ шинохти мусбати миллати тоҷик ҳамчун миллати соҳибтамаддун, ободгару бунёдкор ва сулҳхоҳу ташаббускор муяссар шуд.

     Ҳақиқати равшани таърихӣ аст, ки солҳои аввали соҳибистиқлолӣ ба айёми бенизомӣ, ноамнӣ ва даҳшати ҷанги дохиливу маҳрумиятҳои зиёд рост омад.           Маҳз иродаи азалии таҳаммулгароӣ ва сулҳпарварии Тоҷикистониён буд, ки дар атрофи Сарвари раҳнамову ҳидоятгари хеш муттаҳид шуда, бо ризоияту ҳамдилӣ ва сарҷамъию иттиҳоди сартосарӣ хилофи талошҳои бадхоҳон фазоӣ босуботу ором ва осударо муҳайё сохтанд.

    Аз ин ҷост, ки Асосгузори сулҳу вахдати миллӣ Пешвои мил­лат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар яке аз суханрониҳои хеш та заккур доданд, ки "истикдолияти давлатӣ ҳувияти миллии марду­ми тоҷикро ба зинаи комилан нав бардошт ва барои тақвияту густариш пайдо кардани вахдати тамоми сокинони Тоҷикистон заминаи пойдор фароҳам овард."

     Маҳз аз файзи истикдолияти давлатӣ аст, ки тамоми гӯшаҳои Ватани маҳбубамон ба майдони бузурги созандагию ободкорӣ, бинокорию хуррамгардонӣ табдил ёфта, намояндагони табақаҳои гуногуни аҳолии кишвар дар ин икдому ташаббусҳои бунёдкорона бо ҳисси баланди ватанпарастӣ ва садоқат ба ин сарзамину муқаддасоти ватандорӣ саҳми арзандаи хешро гузошта истодаанд. Ин ҳама гувоҳи он аст, ки марду­ми мо ба мафҳум ва моҳияти истикдолият амиқ сарфаҳм рафта, дарк намуданд, ки бақову пойдории истикдолият, ҳифзи дастовардҳои даврони мустақилият ба кору амали ободгароёнаи мосоҳибватанон вобастагии зич дорад.

    Мардуми қадршиноси Тоҷикистони азиз бо ҳисси сазовори шукргузорӣ аз истикдолият ҳамчун неъмати бебаҳо, гаронқиммат, падидаи муқаддасу ифтихорофарин ва арзиши нодир ҳамеша пайи талошу кӯшиши доимӣ мебошанд, то ки рукнҳо ва пояҳои сиёсиву ҳуқуқӣ ва иқтисодии истикдолияти давлатии кишвари озодамон боз ҳам тақвияти бештар ёбад, чун гавҳараки чашм онро эҳтиёт намуда, ба наслҳои оянда ба мерос гузоранд.

      Зеро равандҳои тезутунд ва босуръат тағирёбандаи ҷаҳонӣ тақозо дорад, ки хушёриву зиракии сиёсиамонро аз даст надода, бо фарҳанги баланди сиёсӣ, маърифати ҳукуқӣ ва эҳсоси ватанхоҳӣ ҳамеша фикру амали ободсозиву созандагӣ дошта бошем.

       Аз ҷумлаи музаффариятҳову муваффақиятҳои муҳими айёми истикдолият дар арсаи байналмилалӣ боло рафтан ва ҷойгоҳи муносибро соҳиб шудани Ҷумҳурии Тоҷикистон хамчун узви комилҳуқуқи ҷомеаи ҷаҳонӣ мебошад, ки шаҳодати эътибор ва мақоми намоёнро ба даст овардани кишвари озоду соҳибихтиёри мо мебошад. Дар сатҳи ҷаҳонӣ ҷонибдорӣ ёфтан ва пазируфта шудани ташаббусҳои глобалии Пешвои муаззами миллат, ки ба ҳалли мушкилоти сатҳи сайёра равона гардидаанд, боз як нишонаи собити мавқеи мустаҳкам касб намудани сиёсати хориҷии ҷумхуриамон ва пуштибонии созмонҳои бонуфузи байналмилалӣ аз пешниҳодоти судманди Точикистон мебошад.

     Далели дигари шинохти арзандаи истиқлолияти давлатии Тоҷикистон ва эхтиром гузоштан ба соҳибихтиёрии он баргузории чорабиниҳои пуршукуҳ ахдмияти минтақавӣ ва байналмилалӣ дошта дар пойтахти Ватанамон  шаҳри Душанбе мебошад.

     Қобили зикр аст, ки тавассути тадбирандешиҳои ободкорона ва тасмимгириҳои бунёдгаронаи роҳбарияти шаҳри Душанбе пойтахти кишвари   азизамон дар чанд соли охир куллан симои хешро тағир дода, чандин нишастҳову вохӯриҳои муҳими сатҳи ҷаҳониро ба дараҷаи шоиста ва хотирмон мизбонӣ намуд, ки ин ҳам дастоварди шоёни замони истиқлолият ва ифтихори ҳамватанон мебошад.

     Яке аз тамоюлҳои барҷастаи замони истиқлолият ин торафт асосҳои мустаҳкам пайдо намудани ҳисси ифтихор аз гузаштаи пуршарафи миллат, баланд гардидани рӯҳияи хештаншиносии миллӣ, меҳанпарастӣ, гиромидошти муқаддасоти миллӣ, тарғибу ташвиқи ҳунарҳои миллӣ ва суннатҳои неки аз ниёгон боқӣ монда, арҷгузорӣ ба фарҳангу тамаддуни оламшумули миллати тоҷик ва расидан ба қадри арзишҳои маънавии давлатдориамон ба ҳисоб меравад.

     Пешвои миллатамон ҳамеша мардуми кишварро ба гиромӣ доштани ғояи истиклолпарварӣ, пос доштани муқаддасоти он даъват намуда, мақом ва ҷойгоҳи истиқлолиятро ҳамчун "неъмати бе баҳои таърихӣ", "шарти ҳастиву бақои миллат", "кафили фардои дурахшон", "муқаддастарину азизтарин неъмат", "рамзи саодат ва асолати миллат, шарафу номуси ватандорӣ", "нишонаи бақову пойдории давлат" ва "рӯйдоди бузурги таърихӣ" маънидод менамоянд.

   Бинобар ин, вазифаи пуршарафу боифтихор, масъулияти шаҳрвандӣ, рисолати инсонӣ ва қарзи соҳибватании мост, ки поя, асос, бунёд ва рукнҳои ис- тиқлолияти давлатиамонро боз ҳам пойдору мустаҳкамтар намо­ем ва ҷашни муқаддаси миллӣ 30 - солагии Истиқлолияти давлатии мамлакатамонро бо дастовардҳои арзанда ба таври шоиста истиқбол гирем.

Муҳаммадвалӣ

ШАҲИДУЛЛОЗОДА,

прокуроры ноҳияиРӯдакӣ

Маркази матбуоти

Прокуратураи генералӣ    

Дар ҳамоиши 126- уми Кумитаи ҳуқуқи башари Созмони Милали Муттаҳид дар шаҳри Женеваи Швейсаркя риояти ҳуқуқҳои сиёсӣва мадании сокинони Тоҷикистон муҳокима гардид.

   Ҳайати Тоҷикистон таҳти роҳбарии Юсуф Раҳмон, про­куроригенералии Тоҷикистон дар ин ҳамоиш ширкат доштанд. Ба ин ҳайат Абдуҷаббор Сатторзода, раиси Бахши ҳуқуқи инсони Дастгоҳи Президент, Умед Бобозода, Ваколатдори ҳуқуқи инсон ва Шаҳноза Нодирӣ, муовини вазири адлияи Тоҷикистон шомиланд.

  Юсуф Раҳмон, прокурори генералии Тоҷикистон зимни суханронӣ дар ҳамоиши Ку­митаи ҳуқуқи башари СММ таъкид кард, ки Ҳукумат ҳамеша барои иҷрои тааҳудоти байналмилалиаш барои рио­яти ҳуқуқи инсон таваҷҷуҳи хоса дорад. Аз ҷумла, қонунҳо ба ҳар кас ҳақ медиҳад, пайрави ҳар гуна дин бошанд ва ё ба дине эътиқод надошта бошад. Ӯ гуфт, дар Тоҷикистон бештар аз 4 ҳазор иттиҳодияҳои динӣ ва бештар аз 70 созмони динӣ сабти ном шудааст. Вай дар мавриди иҷборан тарошидани риши мардҳо ва гирифтани ҳиҷоб аз сари занон дар Тоҷикистон гуфт, “дар Тоҷикистон ҳеҷ касеро маҷбур накардаанд, ки ришашро бигирад ва ё риш намонад ва гузоришҳо дар бораи аз сари занон кашидани ҳиҷоб асос надоранд”.

Аммо чунин гузоришҳо зиёданд ва чандин нафар гуфтаанд, ки милисаҳо ба онҳо амр додаанд, ки ришашонро бигиранд. Ҳамчунин, мақомот гуфтаанд, ки бо заноне, ки либоси динӣ мепӯшанд, корҳои "фаҳмондадиҳӣ" мегузаронанд.

Юсуф Раҳмон дар бораи мубориза бо шиканҷа суҳбат кард ва гуфт, ки ҳамаи ҳуқуқи муттаҳамон ҳангоми бозпурсӣриоя мешавад ва касе ҳақ надорад, бо муттаҳам бадрафторӣкунад. Вай вуҷуди мушкилот дар роҳи фаъолияти аҳзоби сиёсиро рад карда, гуфт, Ҳизби наҳзати исломиро барон он бастанд, ки дар ошӯби нофарҷом ба роҳбарии Абдуҳалим Назарзода, муовини собиқи вазири дифоъ нақш дошт.Прокурори генералӣ хабар дод, ки дар Тоҷикистон самти мубориза бо ифротгаройӣ ва терроризм ду тарҳи қонун дар ин замина таҳия мешавад.

Дар ҳамин ҳол, масъулони Кумитаи ҳуқуқи башари Созмони Милал Ҳукумати Тоҷикистонро дар саркӯбии мухолифони давлат, махдуд сохтани озодии баён ва ҳуқуқҳои динй айбдор карданд. Фотин Пазартис, узви кумита гуфт, ки Ҳукумати Тоҷикистон на ҳамаи бандҳои Ахдномаи байналмилалии ҳукуқи маданӣ ва сиёси­ро риоят мекунад.

Марсиа Кран, намояндаи Кумитаи ҳукуқи башари Соз­мони Милал аз Канада гуфт, фасоду ришвахорӣ ба эътирофи худи мақомоти расмӣ дар Тоҷикистон амиқ реша давонидааст ва ба амнияти миллии кишвар тахдид мекунад. Ҳамчунин, вай хост, ки дойр ба ҷазо гирифтани онҳое омори расмӣ пешниход кунанд, ки барои табъиз дар заминаи нажодӣ, ҷинсӣ ва дигар ангезахо ба ҷавобгарӣ кашида шудаанд. Марк Кран аз он изҳори нигаронӣ кард, ки дар Тоҷикистон табъизи ҳамҷинсгароён зиёд аст ва гуфт, ки "онҳо гузориш мегиранд, ки ин аккалиятхои ҷинсиро озор медиҳанд, бо онҳо бадрафторӣ мекунанд." Ӯ гуфт, мехоҳанд, мақомот ҷавоб бидиҳанд, ки барои монеъ шудан ба табъизи аккалиятҳои ҷинсӣ чи кор анҷом хоҳанд дод. Намояндагони Кумитаи ҳуқуқи башар мавзӯи маргу мири зиндониён ва сарбозони тоҷикро матраҳ карда, гуфтанд, гузориш гирифтааст, ки 19 сарбози тоҷик дар чанд соли гузашта дар артиш ҳалок шудаанд. Дар ҳамоиш масъалаҳои ошӯбҳои маргбор дар зиндонхои Хуҷанд ва Вахдат, бастани вебсайтҳо ва дастнорас кардани Интернету хадамоти мобил матраҳ шудааст. Аз ҳайати Тоҷикистон тақозо шуд, ки ин масоилро шарх бидиҳад. Юсуф Раҳмон дар бораи бастани вебсайтҳои хабарӣва ё маҳрум кардани мардум аз дастрасӣба онҳо посухи кӯтоҳе дод ва гуфт, агар чунин коре шуда бошад, пас бар асоси конун будааст ва ба ахдҳои байналмилалии Тоҷикистон мухолифат намекунад.

Маркази матбуоти

Прокуратураи генералӣ    

23.04.2019  

   Асосгузори сулҳу вахдати миллӣ-Пешвои миллат, Президента Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон аз соли 2000-ум то имрӯз 19 маротиба бо Паёми солонаи хеш ба Маҷлиси Олии Ҷумхурии Тоҷикистон ва дар маҷмӯъ ба кулли мардуми кишвар оид ба масъалаҳои муҳими сол ва дурнамои соли минбаъда муроҷиат ва суханронӣ намудаанд.

   Чунин рӯйдод имрӯз дар ҳаёти кишвар ба як маъракаи мухими сиёсии давлатӣ мубаддал гардидааст.

  Мӯҳтавои Паём аз лиҳози сохтор самтҳову масъалаҳои гуногуни сиёсӣ, фарҳангӣ, иҷтимоӣ, иҳгисодӣ ва соҳаҳои асосии ҳаёти кишварро дар бар мегирад. Боз ба таври ҷузъӣ назар намоем, он масъалаҳои маориф, тандурустӣ, ҷавонон, варзиш, занон, таълиму тарбия, мудофиа, сиёсата хориҷӣ, беҳтар намудани сатҳи некӯаҳволӣ ва ғаӣраро дар бар мегирад. Аммо дар оғози Паём пеш аз баррасии вазъи соҳаҳои ҳаёти ҷомеа, вазъи мавҷудаи баӣналмилалӣ ба таври мухтасар баён мегардад.

   Зеро вазъи сиёсии ҷаҳони имрӯза, аз ҷумла давлатҳои исломӣ хеле муташанниҷ буда, таъсири он ба тамоми кишварҳои олам, аз ҷумла давлата мо расидааст.

  Дар замони муосир сафи низомиёну ҷангиёни гурӯҳҳои террориста аз ҳисоби ҷавонони ноогоҳу бесавод меафзояд ва ба назар мерасад, ки дар тамоми кишварҳо ҳамин гуна наврасони ба доми фиреб афтода кам нестанд ва онҳо ҷони худро бехабар аз мақсаду мароми роҳбаронашон қурбон мекунанд. Ба назар мерасад, ки ноогоҳӣ аз асолати фарҳанги исломӣ ва камсаводӣ ҳамчун мухдмтарин омили гумроҳшавии ин ҷавонон аст.

   Дар ҳақиқат терроризм падидаи номатлуби замони муосир буда, фаҳмиши он дар содир кардани ҷиноятҳои вазнин, аз қабили қатлу куштори мардум, ба гаравгон гирифтани одамон, тарконидани иншоотҳои маишиву фарогатӣ, рабудани воситаҳои гуногуни накдиётӣ ба сифати гарав ва амсоли он дониста мешавад. Экстремизм бошад, хислати чудоихохӣ, ифротгароӣ ва игвоангезиро дар худ таҷассум намуда, бо терроризм алоқаи зич дорад. Бо ибораи дигар оқибати экстремизм терроризм аст. Вале ҷомеаи моро ҳамин матлаб кифоя аст, то ки бидонем ин ҳарду комилан хатари калони парокандагиву бесуботиро доро буда, оқибати басо нохуш ва нанговар доранд.

  Тоҷикистонро давлати ҷавонон ном бурдани Асосгузори сулху вахдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумхурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон ифодагари он аст, ки он кас ба кувваю иродаи ҷавонони кишвар итминони комил доранд ва хоҳони он ҳастанд, ки наели наврасу ҷавони кишвар ин рисолати худро сарбаландона иҷро намуда, аз паӣи омӯзишу тадқиқ бошанд.

   Зеро қабули Қонуни Чумхурии Тоҷикистон «Дар бораи сиёсати давлатии ҷавонон» ифодагари мақом ва таваҷҷӯхи хосаи роҳбарият ба ин табақаи ҷомеа аст.

  Пас аз қабул шудани ин санад яке аз самтҳои муҳим ва афзалиятноки сиёсати иҷтимоии Тоҷикистон сиёсати давлатии ҷавонон ташаккул ёфт ва тарбия намудани инсони комил дар руқияи ватандӯстиву ватанпарварӣ, садоқату орият, бофарҳангиву маданиятнокӣ огоз гардад.

  Яке аз масъалаҳое, ки боиси нигаронии ҷомеаи кишвар гаштааст, коста шудани маърифату худогохди ҷавонон оид ба пос доштани таъриху фарҳанг, арзишҳои ахлоқӣ ва маънавии миллӣ, ноогохӣ ва сатхн пасти маърифати ҷавонон мебошад, ки ин боиси гаравидани онҳо ба гурӯҳҳои иртиҷоӣ, зиёд гаштани маӣли наврасону ҷавонон ба арзишҳои бегона мегардад.

   Дар замири ҷавонон ҳисси баланда миллӣ, эҳсоси худшиносиву ватандӯстӣ, ахлоқи ҳамида, сабру таҳаммул, омӯзиши илму дониш ва касбу хунари муосир, ҷиддаяту меҳнатдӯстӣ ва эҳтироми волоияти қонун ташаккул бояд ёфт.

   Онҳо дар оянда ҳамчун намояндагони сазовор ва шоистаи миллати хеш Ватани азизамонро дар арсаи ҷаҳонӣ муаррифӣ карда, рисолати таърихӣ ва эҳсоси масъулияти хешро дар баробари ниёгони гузашта, ҷомеаи имрӯза ва наслҳои оянда амиқ дарк намоянд, ба хотири тақкими давлату-давлатдорӣ, ҳифзи дастовардҳои даврони истиқпол, вахдати миллӣ, сулху субот ва рушди минбаъдаи иҷтимоиву иқтисодии Ватани азизамон тамоми нерӯи ақлониву ҷисмонии худро равона созанд.

Прокурори калони Шуъбаи қабули
шаҳрвандон ва баррасии муроҷиати онҳо
мушовири адлияи дараҷаи 1                                                          Абдуалимзода У.А.

Маркази матбуоти

Прокуратураи генералӣ    

 Гузориши мухтасар аз Шӯрои ҳамоҳангсозии мақомоти ҳифзи ҳуқуқи ноҳияи Рӯдакӣ оид ба гурӯҳҳои экстремистиву терористӣ.  

    Дар санаи 22- юми феврали соли 2019 дар бинои ШВКД -1 ноҳияи Рӯдакӣ бо иштироки Раиси ноҳия Акрамзода Рустам, Прокурори ноҳия, мушовири адлияи давлатии дараҷаи III, Муҳаммадвалӣ Шаҳидуллозода, сардори шуъбаи Кумитаи давлатии амнияти миллӣ Икром Сафаров, сардорони ШВКД 1-2, Саидаҳмад Маҳмадҷонзода ва Абдусамад Ҳаким, раиси Суд Расулзода Нуриддин Ғафор, сардори нозироти андоз Одиназода Амирхон Икром, раисони шаҳраку ҷамоатҳо ва фаъолони ҷомеа ҷаласаи васеи Шӯрои ҳамоҳангсозии мақомоти ҳифзи ҳуқуқи ноҳия Рӯдакӣ оид ба ҳолати шомилшавии сокинони ноҳия ба гурӯҳҳои экстремистиву террористӣ баргузор гардид.

    Дар рафти чорабинӣ ва суханронии масъулони сохторҳои мақомоти қудратӣ дарк мегардид, ки воқеан ҳам таъсирҳои берунаи тарғиботии гурӯҳу ташкилот ва созмонҳои ифротгароӣ, бештар насли неруманду ояндасози ҷомеаи  ҷавононро ба доми фиреби худ афканда, ба ин васила ба тафаккури солими онҳо ҳаргуна ақида ва мақсадҳои хатарнокро ҷой кардани мешаванд.

    Зимни суханронии проку­рори ноҳия қайд гардид, ки давоми чанд соли охир бархе аз мамлакатҳои мусалмоннишин аз ҷониби доираҳои алоҳида ба майдони ҷанг табдил ёфта, инсонҳои зиёде аз номи дини ислом баромад намуда, ба амалҳои хунин даст мезананд, ки дар натиҷаи он ҳазорон одамони бегуноҳ қурбони ин омили манфӣ гардида, садҳо ҷойҳои ободу зебои ин маконҳо валангор гардидаанд. Дар асл, ислом динест кирдорҳои некию накукориро ҳимоят карда, дар зоти худ пок аст. Бузургии ӯ дар масири таърих ба арзишҳои миллию неъматҳои истиқлолияти халқу кишварҳои олам ҳифз гардида, онро на шамшери ғазовот, на тундгӯию қатл, балки ҳурмату эҳтиром ва арҷгузорӣ ба арзишҳои олии инсонӣ ва миллии халқу миллатҳои мухталиф, дини ҷаҳонӣ муаррифӣ намудааст.

    Имруз кишваримо Тоҷикистон дар баробари рушди иҷтимоиёту иқтисодиёт, пешравии илму техника ба мушкилотҳои мавҷудаи рӯз рӯ ба рӯ аст. Ҳузури фаъоли неруҳои тахрибкор, таблиғ ва паҳн намудани ғояҳои тундгароӣ, густариши хатарҳои экстремизму терроризм, ҷиноятҳои муташаккили трансмиллӣ, коҳиши маънавии ҷомеа ва падидаҳои дигари номатлуб дар кишвари мо ҷой доранд. Таҷриба нишон медиҳад, ки ин қувваҳои тахрибкор баҳри расидан ба мақсадҳои нопоки худ, дар мадди аввал аз неруи ҷавонони маҳаллӣ истифода мебаранд. Зеро онҳо аз лиҳози рӯҳию равонӣ ҳанӯз ташаккул наёфтаандва афкори сиёсию иҷтимоии онҳо дар марҳилаи инкишоф қарор доранд. Яъне дар зиндагӣ таҷрибаи нокифоят дошта, зудбовар ҳастанд.

    Ҳарчанд барои пешгирӣ намудани ин падидаи номатлуб мақомотхри масъули давлатӣ чораҳои зарурӣ андешида истода бошанд ҳам, вале бетарафии ҷомеа дар ин самтбоиси қатъ нагардидани ин раванди номатлуб гардидааст.

    Намояндагони сохторҳои ҳифзу ҳуқуқ аз таҷриба ва мушоҳидаҳои худ бо далелҳо ба аҳли толор қисса намуда, иштирокдорони чорабинӣ боз бештар дарк намуданд, ки воқеан ҳам беэътиноӣ ва беназоратӣ дар муҳити хона вода ба фарзандон, метавонад боиси шомилшавии ҷавонон ба ҳизбу ҳаракатҳои зикргардида шавад.

   Бояд зикр кард, ки новобаста аз гузаронидани чорабинихри фаҳмондадиҳӣ ва таблиғотӣ аз ҷониби сохторҳои ҳифзи ҳуқуқ дар байни аҳолӣ, то ҳол шомилшавии ҷавонон ба ҳизбу ҳаракатҳои иртиҷоии динӣ ва гурӯхҳои экстремистӣ, аз ҷумла, ба сафи ташкилоти террористии «Давлати Исломӣ», «Ҳизб-ут-Таҳрир», «Ансоруллоҳ», ҷараёни «Салафия», «Гурӯҳи 24» ва ғ. ба назар мерасад. Мавриди зикр аст, ки ҷалби бештари ҷавонони аз ҷиҳати дониши динӣ ноогоҳ ба гурӯҳҳои зикргардида, ба воситаи шабакаҳои иҷтимоии интернетӣ сурат мегирад яъне, роҳбарони ташкилотҳои мазкур тавас- сути васоити ахбори омма ва шабакаҳои интернетӣ баромад карда, мардумро барои бо роҳи зӯроварӣ ғасб кардани ҳокимияти давлатӣ даъват менамоянд.

    Қайд карда шуд, ки фаъо- лони ҷомеа, ки худ ҳар кадоме дар маҳаллу шаҳракҳо масъ- улияти ҷомеаро бар уҳда доранд, онҳо низ аз тахдиду хатарҳо, инчунин омилҳои зидди инсоният изҳори андеша карда, дар фаъолияти мин- баъдаи худ вазифадор гар- диданд, ки барои пешгирӣ аз шомилшавии баъзе ҷавонон, мубориза бурдан бар зидди хатарҳои олами имрӯз, саҳми созгори худро хоҳанд гузошт.

    Албатта, баргузории чунин чорабиниҳои маърифати- ҳуқуқӣ бо мардум ва намоян- дагони касбу кори гуногун, яке аз усулҳои мусоидаткунанда бар зидди терроризму экстре­мизм хоҳад буд.

     Бо мақсади ҳалли мушкилотҳои зикргардида, пешниҳод гардид, ки дар байни аҳолӣ чорабиниҳои гуногун, тарҳрезӣ ва амалӣ гардад.

    Ҳамчунин дар ҳамаи муассисаҳои таълимӣ дарсҳои тарбиявӣ доир ба ҳифзи манфиатҳои миллӣ ва давлатӣ, ғояҳои зараровари экстремизм ва терроризм дар якҷоги бо кормандони мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ва зиёиёни пешқадам гузаронида шавад. Аз ҷониби Бахши Хадамоти муҳоҷирати Вазорати меҳнат, муҳоҷират ва шуғли аҳолии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар ноҳия, курсҳои омодагии пеш аз сафар гузаронида шуда, аз тарафи кормандони ҳифзи ҳуқуқ, таҳлилгарони масъалаҳои сиёсӣ ва динӣ бо онҳо суҳбату вохӯриҳо ва корҳои фаҳмондадиҳӣ ба роҳ монда шавад.

    Инчунин, аз тарафи имом- хатибони масҷидҳо ҳангоми баргузор кардани маросимҳои динӣ ва намозҳои ид миёни намозгузорон чорабиниҳои фаҳмондадиҳӣ дар самти дарк намудани моҳияти аслии дини Ислом (дар асоси мазҳаби ҳанафия) гузаронида шавад.

   Раиси ноҳия Акрамзода Рустам дар анҷоми Шӯро, оид ба пешгирӣ намудани омилҳои номатлуб баромад намуда, аз намояндагони тамоми ташки- лоту идораҳо, ки дар ҷаласа иштирок доштанд, ҳамчун шахсони масъул вазифадор намуд, ки ба кормандони худ мақсад ва моҳияти нақшаи кории Шӯрои ҳамоҳангсозии мақомоти ҳифзи ҳуқуқи нох,ияро, ки дар як мавзӯи муҳими рӯз баррасӣ гардид, фаҳмонаид ва чораҳои зарурии фаврӣ андешанд.

   Ҳамчунин таъкид наму- данд, ки имрӯз мо мардуми шарифи Тоҷикистон соҳиби Истиқлолият ва Вахдати миллӣ буда, дар кишвари мо сулҳу субот ҳукмфармост. Аз ин ру хурду калон нисбати амну осоиштагии кишвар якдилона кору фаъолиятро ба роҳ монда, ҳушёриву зиракии сиёсиро аз дастнадода, соҳибистиқлолии Ватани худро ҳифз намоем.

Маркази матбуоти

Прокуратураи генералӣ    

 04.10.2017

  Чун ҳамагон огаҳӣ дорем, 27-уми июни соли 1997 дар таърихи навини давлати соҳибистиқлоли Тоҷикистон  ҳамчун яке аз санаҳои муборак ва тақдирсоз, яъне рӯзи баҳамоиву оштӣ ва эълони иттиҳоди ҷовидонаи миллати куҳанбунёди тоҷик бо ҳарфҳои заррин сабт шудааст ва мардуми шарифи тоҷик  ҳар  сол  фарорасии онро бо ифтихору  шодӣ ва шукӯҳу ҷалоли хосса ҷашн мегирад. Имрӯз бо қаноатмандиву ифтихор изҳор ме- дорем, ки ҳанӯз аз оғози соҳибистиқлолӣ  тамоми талошу пайкори мо дар ҷодаи бунёди давлатдории миллӣ ва таҳкими пояҳои истиқлолият ба ҳамин матлабу мақсади олӣ, яъне таъмини ваҳдату ҳамдигарфаҳмии мардуми Тоҷикистон асос ёфта, дарки ягонагии сарнавишти таърихӣ ва ҳифзи асолати милливу фарҳангӣ дар маркази сиёсати давлату ҳукумати ҶТ қарор дорад.

Воқеан, иттиҳоди миллӣ неъмати бузург ва муқаддасе мебошад, ки тамоми пешрафту комё биҳо ва саодати рӯзгори мардум аз он ибтидо ме- гирад. Ваҳдат беҳтарин неъмат, ҳаёти инсон, орзуву армон, таҳкими давлат, наҷоти миллат, рушди тоҷикон, нумӯи даврон, ҳастии инсон дар ҳар замину замон аст. Ваҳдати миллӣ барои ҳастии миллати бостонии мо дар баробари забони модарӣ ва дигар рукнҳои давлатдориамон нақши тақдирсоз дорад. Чи тавре ки дар хотир дорем, дарон рӯзҳо хатари пароканда шудани миллати тоҷик,пора гардидани он ва азбайн рафтани давлати тозаистиқлоли тоҷикон дарпешорӯи таърихи навинимо қарор гирифта буд.Хушбахтона, мардуми мо сари вақт барои ислоҳи ин иштибоҳи даҳшатноки миллаткуш тадбирҳо андешида, баъди музокироти сангину тӯлонии зиёда аз чорсола оқибат бо имзои санади тақдирсоз, яъне Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоити миллӣ дар Тоҷикистон раванди оштии миллӣ, ваҳдати саросарии мардуми худ ва сулҳу суботро барқарор  кард, ки имрӯз аз он айём 20  сол сипарӣ мегардад. Бист соли эҳёи миллӣ, бист соли баҳамоӣ, бист  соли  худсозӣ ва худшиносиву худогоҳӣ, бист соли сулҳу субот ва оромӣ ва муҳимтар аз ҳама, бист қадами устувор дар роҳи эъмори ҷомеаи озоди  шаҳрвандӣ, ки дар таърихи навини давлатдории мо бо ҳарфҳои заррин  сабт мегарданд. Имрӯз  мо бояд  сулҳу  субот ва ваҳдати миллиро чун гавҳараки чашм ва сарвати бебаҳо ҳифз на моем, ба қадру манзалати истиқлолият ва давлатдории мустақилона расем, худро ҳамтақдир ва ҳаммароми миллати хеш донем ва аз неъмати бузурги Ватану ватандорӣ ифтихор намоем. Ҳифзи дастоварди нодир ва таърихии халқамон, яъне ваҳдати миллӣ вазифаи муҳимтарин ва аввалиндараҷаи тамоми мардуми Тоҷикистон мебошад.Мо бояд шукрона кунем, ки ба чунин рӯзгори орому осуда ва сулҳу ваҳдати комил расидаем ва ҳоло таҷрибаи нодири сулҳи тоҷиконро созмонҳои бонуфузи байналмилалӣ ва давлатҳои дунё меомӯзанд. Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвоимиллат, Президенти ҶТ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар яке аз суханрониҳояшон дар арафаи иди Ваҳдати миллӣ гуфта буданд:

“Мову шумо бояд якнуқтаи бисёр муҳимро ҳамеша ва дар ҳама ҷой дар хотир дошта бошем, ки мо танҳо як Ватан, як сарзамини воҳиду муқад- дас дорем ва дар ҷаҳон моро  бо  номи давлату Ватани маҳбубамон Тоҷи-кистон мешиносанд ва эҳтиром мекунанд”.Албатта, имрӯз ба мо хуб маълум аст, ки миллатҳои мутамаддин, бахусус давлатҳои мусалмони арабӣ ба васоили ҷангҳои даҳшатнок ва харобиовар ҳамдигарро мекӯбанд, манзилҳои маскунӣ ва шаҳрҳоро вайрон месозанд, одамони бегуноҳро ба таври дастаҷамъӣ ба қатл мерасонанд. Тифлони маъсум ва занону пирамардонро қурбонӣ менамоянд, ҳазор-ҳазор нафарро бе ҳеҷ имконоте овораю  саргардон месозанд. Аз ин рӯ, Ваҳдати миллӣ дар таърихи навини давлатдории миллати тоҷик бозёфти арзишмандтарин мебошад, зеро он барои амалӣ гардидани ормонҳои халқамон, ки бо қалби пур аз умед интизори сулҳу оромӣ ва дӯстиву ҳамдигарфаҳмӣ буданд, заминаи воқеӣ гузошт. Бинобар ин, ваҳдати миллиро бешубҳа метавон ҳамчун самараи талошҳои хурду бузурги Ватани азизамон маънидод кард ва маҳз ба ҳамин хотир, ҳар яки мо вазифадорем, ки онро мисли гавҳараки чашм ҳифзу нигоҳдорӣ намоем.

Шарифзода Диёр СОҲИБНАЗАР

прокурори шуъбаи

таъминоти ҳуқуқӣ,

мониторинги қонунгузорӣ

ва маркази матбуоти

Прокуратураи генералии ҶТ,

мушовири адлияи дараҷаи 3

 Имрӯз миллати тоҷик дар арафаи 26-умин солгарди Истиқлолияти давлатии хеш қарор дорад. Истиқлолият ин падидаи давлатдорие мебошад, ки дар фазои он инсон озодана умр ба сар бурда, бо истифода аз ҳуқуқҳои худ дар ҳамаи соҳаҳои ҳаёти иҷтимоӣ ҳуқуқи ширкат варзиданро дорад. 

  Зиндагиродар ҳар давлат бидуни Истиқлолияттасаввур кардан имконнопазир аст.Зиндагӣ ин худ озодии инсону истиқлоли уст. Ҳамин тавр, озодӣ ва Истиқлолият дар ҳар давру замон неъмати бебаҳо ва волои ҳаёти инсон, нишони барҷастаи  симо ва шахсияти таърихӣ, кафили пешраф, рамзи асолату ҳувияти миллӣ ва шарти бақои таърихии миллат ва давлат мебошад. Истиқлолият барои мо имкони воқеӣ фароҳам овард, ки роҳи имрӯзу ояндаи миллат ва пешрафти минбаъдаи кишвари азизамонро ба сӯи ҷомеаи демократӣ, ҳуқуқбунёд ва дунявӣ интихоб намоем. Истиқлолият барои мо рамзи олии Ватану ватандорӣ, бузургтарин неъмати давлатсозию давлатдории мустақил, кору пайкорҳои  пайгиронаи  созандагӣ, азму талошҳои фидокоронаи расидан ба истиқлолияти сиёсӣ, иқтисодӣ ва фарҳангиро омӯзонда, меъёрҳои ҷомеаи  шаҳрвандиро таҳким бахшид ва дар як вақт ҳаёти озодонаи ҳар фард ва олитарин дараҷаи бахту саодати воқеии миллатро таъмин намуд. Истиқлолият барои мо нишони барҷастаи пойдории давлат, бақои симои миллат, рамзи асолату ҳувият, мазҳари идеалу ормонҳои таърихӣ, шиносномаи байналмилалӣ, инчунин шарафу эътибори ба ҷаҳони мутамаддин пайвастани кишвари соҳибистиқлоли Тоҷикистон мебошад. Тамоми сокинони кишвар имрӯз ифтихор доранд, ки бисту шаш сол қабл нахустин хиштҳои пойдевори истиқлолияти воқеӣ ва давлатдории миллии худро ниҳода, аз шарофати мустақилият соҳиби рамзҳои давлатӣ – Парчам, Нишон ва Суруди нави миллӣ гардидем. Ҳодисаву воқеаҳои пурошӯби ибтидои солҳои навадум водор намуд, ки оид ба масъалаи таъмини амнияти милливу давлатӣ, нигоҳ доштани оромии авзои ҷомеа, пойдории сулҳу субот ва таҳкими истиқлолияту ҳифзи дастовардҳои он андеша кунем, ки ин ҳама як қисми таркибии сиёсати давлатии  мо  маҳсуб мешуд. Пас аз як соли эълони Истиқлолият, аниқтараш моҳи ноябри соли 1992 дар Қасри Арбоби  ноҳияи Б.Fафуров Иҷлосияи ХVI  Шӯрои Олии ҶТ ба арсаи сиёсат шахсиятеро баровард, ки дастовардҳои минбаъдаи кишвар ба номи ӯ иртиботи ҳамаҷониба доранд. Аз рӯзи Сарвари давлат интихоб гардидани фарзанди барӯманди халқ  Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти ҶТ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар тамоми фишангҳои ҳокимият асосҳои сохтори конститутсионӣ, рукнҳои тозаи идоракунии давлат, меъёрҳои танзимкунандаи ҳаёти иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва фарҳангии кишвар роиҷ гардида, пули миллӣ ба муомилот баромад ва шиносномаи миллӣ дар арсаи ҷаҳонӣ эътироф гардид. Мо яке аз рукнҳои асосии давлатдории мустақил – Артиши миллӣ ва неруҳои сарҳадиро таъсис дода, ҳифзи марзу буми Ватан ва сарҳади давлати худро таҳти назорати доимӣ гирифтем. Чунончи Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти ҶТ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон таъкид кардаанд: «Яке аз муҳимтарин дастовардҳои мо дар даврони Истиқлолият давлатсозӣ ва давлатдории  муосири  миллӣ  мебошад, ки моҳиятан  шакли ҳуқуқбунёд, иҷтимоӣ ва дунявиро дорад». Миллати азиятдидаи  тоҷик барои таҳкими истиқлолият, нигаҳдошти якпорчагии марзу бум, расидан ба сулҳу ваҳдат ва ягонагӣ, интихоби роҳи рости рушду тараққиёт Конститутсияи мамлакатро қабул кард. Агар гӯем, ки аз ҳамон соли қабули Конститутсия,  яъне  соли 1994барои  ҶТ  марҳилаи  нави  инкишоффаро расид, хато нахоҳем кард.Зеро барои расидан ба сулҳи кулл ва Ваҳдати миллӣ пеш аз ҳама пояи қонунии фаъолияти ҳокимият зарур буд ва инро метавонист танҳо конститутсияи ҳаматарафа такмилёфта ва мутобиқ ба талаби замон таъмин намояд. Баробари ин якдилона пазируфтани Конститутсия аз ҷониби тамоми халқ нишони эътирофи Ҳукумати  қонуниро  дошт, ки акнун ду сол мешуд, бо сарварии фарзанди вафодори миллат Эмомалӣ Раҳмон барои аз варта берун овардани мамлакати дар ҷанги шаҳрвандӣ харобгардида фаъолияти шабонарӯзӣ мебурд. Кафолати зиндагии осуда ва хуррамуозодро барои халқ  ин ҳуҷҷати муҳим таъмин  менамояд. Асоси чунин зиндагӣ бошад, меҳнати софдилонаюбунёдкорона аст. Пас кафолати меҳнати озодона,  донишу ҳунаромӯзӣ, истироҳат ва табобат, саҳм гирифтандар пешрафти мамлакат барои ҳаршаҳрванд низ аз ҷониби давлат тавассути Конститутсия муайян гардидааст. Кафили Конститутсия бошад,Президенти ҶТ мебошад.Дар шароити кунунӣ, ки ҷаҳони муосир дорад, таҳкими Истиқлолият, устувор гардонидани пояҳои давлат ва баланд бардоштани сатҳ ва сифати зиндагии инсон барои натанҳо мардуми мо, балки тамоми инсоният мазмуни ҳаётан муҳим пайдо  мекунад. Зеро даҳсолаҳои охир пешрафти босуръати илму техника ва раванди  қувват гирифтаистодаи ҷаҳонишавӣ инсониятро ба муҳити комилан нав ворид намуда, боиси ташаккул ёфтани низоми фарогири равобити сиёсиву иқтисодӣ, иҷтимоиву фарҳангӣ ва иттилоотиву  маънавӣ  гардидааст. Дар анҷом ҳаминро мехоҳам таъкид намоям, ки дар баробари соҳиб гардидани Истиқлолияти давлатӣ дар ҷумҳурӣ вазифаи ҳар яки мо васеъ гардида, ба мо муяссар шуд, ки кишвари азизамон ба  сӯи ҷомеаи  демокративу  дунявӣ қадамҳои устувор гузорад. Ҳоло, ки ҶТ ҳамчун кишвари озод  эътироф шудааст, мо шаҳрвандони он бояд мисли ангуштони як даст, фарзандони як модар амал  намуда, дар бунёди Тоҷикистони навин саҳм бигузорему бо исми миллати худ ифтихор намоем. Истиқлолияти давлатӣ барои миллати тоҷик  хушбахтист  ва  танҳо  бо роҳи ваҳдат ва меҳнати ҳалол метавонем  истиқлолияти худро ҳифз намоем ва ватани азизамонро ободу зебо гардонем. Ин ҳадафҳо танҳо ба воситаи илму дониш, ақлу заковат ва меҳнатдӯстӣ  муяссар  мегардад.  Аз  ин рӯ, ҳар яки моро зарур аст, ки ба қадри ин падидаи нодири таърихӣ расем зеро Истиқлолият  барои ҳар фарди соҳибдилу озодаи кишвар саломатӣ, бахту саодат, зиндагии осуда ва комёбӣ меоварад. Поянда бод Истиқлолияти давлатии тоҷикон!

Шарифзода Диёр СОҲИБНАЗАР

прокурори шуъбаи

таъминоти ҳуқуқӣ,

мониторинги қонунгузорӣ

ва маркази матбуоти

Прокуратураи генералии ҶТ,

мушовири адлияи дараҷаи 3

ПРОКУРАТУРА ДАР ДАВРОНИ ИСТИҚЛОЛИЯТ

 Ташаккули мақомоти прокуратура ҳамчун ниҳоди мустақили давлатӣ дар Ҷумҳурии Тоҷикистон ба таърихи давлатдории навини тоҷикон пайванди ногусастанӣ  дорад.

   Зеро, ки прокуратураи Тоҷикистон дар давраи Иттиҳоди Шӯравӣ  ҳамчун ниҳоди алоҳида  арзи вуҷуд дошта бошад ҳам, таъин ва озод намудани кадрҳои роҳбарикунанда ва муайян намудани самтҳои асосии фаъолияти он аз ҷониби Прокуратураи генералии Иттиҳоди Шӯравӣ амалӣ мегардид.

   Ба даст овардани Истиқлолияти давлатӣ мустақилияти пурраи прокуратураи Тоҷикистонро таъмин намуда, имкон дод, ки вазифаҳо ва самтҳои асосии  фаъолияти он бо дарназардошти манфиатҳои миллӣ, вазъи  қонуният ва тартиботи ҳуқуқӣ дар кишвар муайян карда шаванд.

14 марти соли 1992 се санади ҳуқуқии барои прокуратураи тоҷик тақдирсоз қабул  гардид, ки заминаи ҳуқуқии ин мустақилият ва  ба мақомоти олии давлатии худи Ҷумҳурии Тоҷикистон тобеъу ҳисоботдиҳанда будани онро фароҳам оварданд.

   Аз ҷумла, дар ин рӯз ба Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон тағийрот ворид карда шуда,  мутобиқи он мансаби Прокурори генералии Ҷумҳурии Тоҷикистон таъсис дода шуд.

Муқаррар карда шуд, ки Прокурори  генералӣ бо розигии Президенти мамлакат аз ҷониби Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон таъин карда шуда, дар назди он масъул ва ҳисоботдиҳанда мебошад.

Ҳамон рӯз бо Қарори Шурои Олӣ аввалин Прокурори генералии Ҷумҳурии Тоҷикистон таъин гардидааст.

Дар ҳамин сана бо Қарори Шурои Олии мамлакат лоиҳаи Қонун «Дар бораи Додситонии Ҷумҳурии Тоҷикистон» дар хониши аввал қабул гардид, ки он вазифаҳо, принсипҳои ташкил, фаъолият, низом, сохтор ва самтҳои асосии фаъолияти прокуратураи Тоҷикистонро муайян менамуд.

Бо дарназардошти аҳамияти ин  руйдодҳо  дар ҳаёти прокуратураи мамлакат 14 марти соли 1992 ҳамчун рӯзи таъсисёбии прокуратураи Тоҷикистони соҳибистиқлол ҳисобида шуда, 8 августи соли 2015 бо Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи рӯзҳои ид» санаи 14 март Иди касбии кормандони прокуратура эълон карда шудааст.

   Тули даврони Истиқлолият бо дастгирии бевоситаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҷиҳати фаъолияти самараноки прокуратура заминаҳои устувори ҳуқуқӣ ташаккул дода, ҷои он дар низоми мақомоти давлатӣ муайян ва ваколатҳои он дақиқ карда шуданд. 

   29 январи соли 1994 бо Қарори Раёсати Шӯрои Олӣ сохтори мақомоти прокуратура дар ҳайати роҳбарият, 13 Раёсату шӯъбаҳои дастгоҳи марказӣ, 3 прокуратураи вилоятӣ, 15 прокуратураи шаҳрӣ ва 53 прокуратураи ноҳиявию махсусгардонидашуда бо шумораи умумии 630 корманд тасдиқ карда шуд.

   Минбаъд  он пайваста такмил дода шуда, як қатор раёсату шуъбаҳо, инчунин 20 прокуратураҳои нав,  аз ҷумла Сарпрокуратураи ҳарбӣ, прокуратураҳои ҳарбии гарнизонҳои Душанбе, Суғд, Кӯлоб, Қурғонтеппа, Хоруғ ва Рашт, Прокуратураи нақлиёти Тоҷикистон, прокуратураҳои нақлиёти Хатлон ва Суғд,  прокуратураҳои шаҳру ноҳияҳои  Балҷувон, Носири Хисрав, Сарбанд, Тоҷикобод, Сангвор, Роштқалъа, Табошар, Кӯҳистони Мастчоҳ, прокуратураҳои назорати иҷрои қонунҳо дар муассисаҳои ислоҳии вилоятҳои Суғду Хатлон таъсис дода шуданд.

   Дар ин раванд миқдори воҳидҳои кории  прокуратура ба 1085 нафар расонида шуд, ки ин потенсиали кории мақомотро дучанд зиёд намудааст.

Ҷиҳати баланд бардоштани тайёрии касбии кормандони мақомот бо Қарори Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 26 декабри соли 1994  Курсҳои такмили ихтисос ва баъдан Маркази такмили ихтисоси кормандони мақомот таъсис дода шуда, моҳи августи соли 2015 он ба Донишкадаи омӯзиши масъалаҳои қонуният, тартиботи ҳуқуқӣ, ҷинояткорӣ ва такмили ихтисос табдил дода шуд.

   Дар даврони Истиқлолият барои дар хориҷи кишвар баланд бардоштани ҷаҳонбинӣ ва таҷрибаи касбии кормандон имконият пайдо гардида, ҳар сол  то  50 нафар ва танҳо  дар давоми 3 соли охир зиёда аз 200 нафар кормандон бо ин мақсад ба кишварҳои хориҷӣ сафар намуданд.

    Дар ин давра музди меҳнати кормандон якчанд маротиба баланд бардошта шуда, барои фаъолияти самараноки онҳо тамоми шароитҳо муҳайё карда шудааст.

    Дар аксарияти шаҳру ноҳияҳо барои кормандон ҳуҷраҳои истиқоматии хизматӣ ҷудо карда шуда, 64 нафари онҳо бо манзили истиқоматӣ таъмин карда шудаанд.

    Айни ҳол дар ноҳияи Рашт бунёди бинои истиқоматии  12 ҳуҷрадор, дар маҳаллаи Зарафшони шаҳри Душанбе бинои 9 ошёнаи 52 ҳуҷрадор ва дар шаҳри Гулистон бошад, бинои истироҳатгоҳ барои кормандон дар арафаи анҷомёбист.

    Дар давраи  истиқлолият дар натиҷаи ғамхориҳои пайвастаи роҳбарияти давлат таъминоти прокуратура бо биноҳои маъмурӣ куллан беҳтар гардид.

Кормандони мақомот дар хотир доранд, ки солҳои пеш  баъзе прокуратураҳо, аз ҷумла Прокуратураи нақлиёт, ноҳияҳои Ховалинг, Шаҳристон, Рашт, Исфара, Шаҳринав ва ғайра дар биноҳои садамавӣ ва  баъзеашон дар  биноҳои дигар  мақомот ва  ҳатто дар манзилҳои истиқоматӣ  ҷойгир шуда буданд.

    Ҳоло бошад, барои ин прокуратураҳо биноҳои   замонавии бисёрошёна сохта шуда, дар маҷмӯъ   22 бинои нав бунёд  ва зиёда аз нисфи   биноҳои маъмурӣ азнавсозӣ карда шудаанд.

Танҳо дар давоми соли 2016 маблағгузории прокуратура  аз ҳисоби буҷети ҷумҳурӣ  3,6 млн. сомонӣ ё 11%  зиёд карда шуда, музди меҳнати кормандон дар қатори дигар хизматчиёни давлатӣ  15 фоиз баланд бардошта шуд.

    Кормандони мақомот ҳамзамон бо воситаҳои нақлиёт, технологияи иттилоотӣ ва таҷҳизоти зарурии криминалистӣ пурра таъмин карда шудаанд.

Аз чунин дастгирию ғамхориҳои Ҳукумати мамлакат мо доимо бархурдор буда, бо истифода аз ин фурсат ба роҳбари давлат ва Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон, Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон  миннатдории самимонаи худро   изҳор  менамоем.

   Кормандони мақомот дар душвортарин лаҳзаҳои таърихи давлатдории навин садоқати худро ба  Ватан, арзишҳои миллӣ ва рисолати конститутсионии худ собит намудаанд.

Ҳамагон дар хотир доранд, ки ҳанӯз дар оғози даврони Истиқлолият дар натиҷаи дасисабозиҳои душманони дохилию хориҷӣ кишвари мо ба коми ҷанги шаҳрвандӣ кашида шуда, хатари аз  даст рафтани  давлатдорӣ ба миён омада буд.

    Куштори мардуми бегуноҳ, тарафдорони сохти конститутсионӣ, арбобони давлатӣ ва ҷамъиятӣ, роҳзанӣ ва ғоратгарӣ ба авҷи аъло расида, гуруҳҳои силоҳбадаст  минтақаҳои кишварро байни  худ тақсим  карда буданд.  Фаъолияти мақомоти қудратӣ ва ҳифзи ҳуқуқ, аз ҷумла прокуратура  тамоман фалаҷ гардида,  амнияти  кормандон на дар ҷои кор ва на дар ҷои зист таъмин набуд.

     24 августи соли 1992 ҷинояткорон аввалин Прокурори генералии Ҷумҳурии Тоҷикистон шодравон Нурулло Ҳувайдуллоев  ва ронандаи ӯро  ба қатл расонида буданд.

     Шаби 22 октябри соли 1992  бошад, шахсони мусаллаҳ ба утоқи кории прокурори онвақтаи шаҳри Душанбе, баъдан Прокурори генералии Ҷумҳурии Тоҷикистон, шодравон Саломиддин Шаропов ҳамла намуданд.  Ҷинояткорон ӯро наёфта,  қабулгоҳ  ва утоқи кории прокурори шаҳрро тирборон карда буданд.

    Хушбахтона, баъди дар Иҷлосияи 16 - уми Шӯрои Олии Тоҷикистон  таъсис ёфтан ва ба шаҳри Душанбе омадани  Ҳукумати қонунӣ  вазъият ранги дигар гирифт. Дар муддати кутоҳ фаъолияти мақомоти давлатӣ барқарор карда шуда, кормандон ба ҷойҳои кории худ баргашта, муборизаи оштинопазирро бо гуруҳҳои ҷинояткор  оғоз намуданд.

   Яке аз талабҳои Раиси тозаинтихоби Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам   Эмомалӣ Раҳмон аз Прокурори генералӣ он буд, ки ҳодисаи ғасби ҳокимият бо роҳи табаддулоти давлатӣ, кушторҳои ходимони давлатӣ, шаҳрвандон ва дигар ҷиноятҳои дар ин давра содиршуда пурра ва ҳаматарафа тафтиш карда шуда, гунаҳгорон ба ҷавобгарӣ кашида шаванд. 

    Бо ин мақсад дар назди Прокуратураи генералӣ  Ситоди ҷумҳуриявӣ оид ба тафтиши ҷиноятҳои  дар ин давра содиршуда иборат аз 35 гуруҳи фаврӣ - тафтишотӣ  дар ҳайати 250 нафар кормандони  мақомоти прокуратура, корҳои дохилӣ ва амнияти миллӣ таъсис дода шуд.

    Аз ҷониби Ситод садҳо ҷиноятҳои вазнин ва махсусан вазнин, аз ҷумла актҳои террористӣ нисбати чеҳраҳои намоёни давлатию ҷамъиятӣ - ректори Донишгоҳи тиббии Тоҷикистон, профессор Исҳоқӣ, аъзо корреспонденти Академили илмҳои Тоҷикистон, профессор Ғуломов М.Ғ, раиси ҷамъияти «Пайванд», профессор М. Осимӣ,  хизматчиёни ҳарбии Федератсияи Россия  ва ғайра, ки аз ҷониби  гуруҳҳои ҷинояткори Раҳмон Сангинов, Мансур Муаккалов, Ризвон Садиров ва дигарон содир шуда буданд, мавриди пайгирӣ ва тафтиш қарор дода шуданд.

    Дар натиҷаи чорабиниҳои муштараки прокуратура ва дигар мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ҳодисаи табаддулоти давлатии соли 1992,  исёни мусаллаҳона таҳти роҳбарии  Маҳмуд Худоёбердиев (соли 1997), сӯиқасд ба табаддулоти давлатӣ таҳти роҳбарии А. Абдуллоҷонов А. ва М. Худойбердиев (соли 1998),  Мирзо Зиёев, М. Кабирӣ ва А. Назарзода, ки  дастовардҳои даврони Истиқлолият ва тамомияти арзии  кишварро таҳти хатар гузошта буданд, бартараф карда шуда, ҷинояткорон ба ҷавобгарии ҷиноятӣ кашида шуданд.

     Иҷрои ин вазифаҳо дар шароити озодона амал кардани гуруҳҳои мусаллаҳи ғайриқонунӣ хеле душвор ва хатарнок  буда, чандин нафар ҳамкорони мо дар мубориза бо ҷинояткорӣ ва таъмини волоияти қонун ҷони худро фидо намуданд.

     Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон  хидматҳои кормандони мақомоти прокуратураро дар назди давлат ва миллат борҳо қайд кардаанд.

     Аз ҷумла, 24 декабри соли 2004 дар маҷлиси тантанавӣ бахшида ба солгарди прокуратура Президенти кишвар изҳор доштанд, ки «кормандони прокуратура ҳанӯз аз ибтидои таъсисёбии он ба шароити вазнини сиёсӣ, иқтисодӣ ва иҷтимоии он солҳо нигоҳ накарда, вазифаҳои хизматии худро бо ҳисси баланди масъулият, кордонӣ ва садоқат ба  халқу Ватан иҷро карда меоянд».

   Ин суханони роҳбари давлат барои ҳар кадоми мо мояи ифтихор ва сарбаландӣ буда, моро ба боз ҳам бештар тақвият додани самаранокии  фаъолият дар ҳама самтҳои назорати прокурорӣ ҳидоят менамоянд.

   Кормандони прокуратура имрӯзҳо низ дар ҳифзи волоияти қонун, тартиботи ҳуқуқӣ, мубориза бо ҷинояткорӣ, ҳимояи ҳуқуқу манфиатҳои давлат, ҷомеа ва шаҳрвандон шабу рӯз заҳмат мекашанд.

    Барои хизматҳои арзанда дар таҳкими қонуният, ҳифзи ҳуқуқу озодиҳои шаҳрвандон ва мубориза бо ҷинояткорӣ аз соли 1993  то инҷониб 62 нафар кормандони мақомот ба рутбаи олии дараҷавӣ  ва зиёда  аз 200 нафар бо мукофотҳои давлатӣ  ва унвонҳои фахрии Ҷумҳурии Тоҷикистон қадр карда шуданд.

    Боиси ифтихор аст, ки тӯли чанд соли охир 25 нафар кормандони мо ба вазифаҳои баланди давлатӣ дар Дастгоҳи иҷроияи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон,  Маҷлиси Олӣ ва вазорату идораҳо тайин ва интихоб гардидаанд.

   Мо кормандони прокуратура дар оянда низ аз сиёсати хирадмандонаи Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон пуштибонӣ намуда, баҳри пешрафт, рушд ва инкишофи Ватани маҳбубамон саҳми боз ҳам бештар хоҳем гузошт.

Прокурори генералии Ҷумҳурии Тоҷикистон,

генерал- лейтенанти адлия    Ю.А. Раҳмон